De tam-tam en rooksignalen werken even...

Hoi allemaal,

Eindelijk hebben we internet, het werkt niet echt maar via via lukt het toch om het verhaal te plaatsen. Veel leesplezier!!

Zondag, 13 oktober 2013

Vandaag al op tijd opgestaan, om elf uur zal het vliegtuig naar Oeganda vertrekken. Op zich een heel schappelijke tijd, maar te vroeg voor de eerste verbinding vanuit Utrecht naar Schiphol. Voor negen uur zijn we dus al door de stromende regen naar Terwijde gelopen, vanuit Terwijde naar Woerden gegaan en vanuit Woerden met een overstap in Duivendracht naar Schiphol. Al een hele reis erop zitten voordat we uberhaupt in het vliegtuig zitten dus.

De vlucht verloopt soepel. We vertrekken netjes op tijd en na een tussenstop in Rwanda van 45 minuten, landen we rond tien uur plaatselijke tijd in Entebbe. De douane gaat soepel voor Afrikaanse begrippen. Een half uurtje in de rij, visum kopen en vooral niet met twee tegelijk bij een douane hokje gaan staan; dan komt alles goed.

Nadat we de bagage hebben gepakt, lopen we naar buiten, waar de gids met een paar mensen uit de groep al staan te wachten. Na een korte kennismaking rijden we in vijftien min naar de lodge voor de eerste nacht. Hier een korte briefing over de volgende dag en dan allemaal snel naar de kamers. Het is inmiddels al 24.00 uur. Nog even een (koude!) douche en dan snel lekker slapen.


Maandag, 14 oktober 2013

Vanochtend na een relatief korte nacht toch al om zes uur wakker door vogelgeluiden. Heerlijk! Om half acht staat het ontbijt klaar en om half negen vertrekken we naar Ngamba Island, hier is een opvangcentrum voor chimpansees die verlaten zijn of door de plaatselijke bevolking in gevangenschap zijn genomen van het Jane Goodall Instituut.

Een boottocht van 1 uur over het Victoriameer brengt ons naar het eiland. De boottocht zelf is niet heel interessant. Het meer is zo groot dat tot aan de horizon alleen water, water en nog meer water te zien is. Met af en toe een vissersbootje. Waar die vandaan komen gepeddeld is mij een raadsel.

Op het eiland stikt het van de (water)vogels, ook zien we enkele varanen. De sanctuary zelf was leuk om te zien, maar ik kreeg wel een beetje dierentuin gevoel. De chimps zitten niet echt in gevangenschap, in een oerwoud van 140 hectare, maar wel achter een hek. In principe zoeken ze hun eigen voedsel, maar ze worden wel twee keer per dag gevoerd om aan te sterken. Met een van die voedertijden mochten wij dus mee.

Wanner we weer terug aankomen op het vasteland gaan we heel lekker lunchen op een terras onder de palmbomen aan het water. Daarna gaan we naar het centrum van Entebbe om hier te proberen geld te krijgen. We wisselen onze dollars om, gaan pinnen en zijn binnen de kortste keren miljonair. Oeganda is trouwens het eerste land dat ik ken in Afrika waar het lukt om met Mastercard te pinnen. We halen meteen zo veel mogelijk uit de muur. Logica is echter ver te zoeken. Bij de een doet de pinpas het helemaal niet en bij de ander direct twee keer achter elkaar. Bij mij doet hij het een keer, maar de tweede keer weigert hij; maar als ik het vervolgens bij een andere automaat probeer, dan werkt het toch. Na het pinnen volgt een ruim drie uur durende rit naar Jinja. De rit voert ons dwars door Kampala en zijn buitenwijken. We zien dus vooral huisjes, winkeltjes en bepaalde gebouwtjes die niet meer dan de naam krot verdienen. Enorme bedrijvigheid langs deze weg.

Eenmaal in Jinja gaan we nog even snel een raftexcursie boeken voor morgen. Nu zitten we heerlijk op het balkon naar de krekels te luisteren. Straks maar even onder de elektrische douche gaan staan. Kijken of deze warmer is dan die van gisteren.

Dinsdag, 15 oktober 2013

Gisteravond inderdaad een warmere douche dan de dag ervoor: lauw dit keer.

Vanochtend al op tijd wakker. Om de tijd op te vullen voor het ontbijt alvast even gaan kijken bij het uitzichtpunt over de Nijl. Daar zaten ook Vervet Monkeys in de boom. Na een tijdje komt dan ook de lokale bevolking een kijkje nemen. Hier hebben we een village tour geregeld, deze moesten we namelijk overslaan omdat we zouden gaan raften, en meteen ook de eerste petjes uitgedeeld. Ontzettend leuke reacties natuurlijk: " oh great, I've missed my hat for over five months now!"

Na het ontbijt sloeg helaas het weer om. Het begon daadwerkelijk te stortregenen. Toch maar richting de opstapplaats voor het raften gegaan. Vanuit hier moesten we nog een uur rijden naar een verzamelpunt om de gids op te halen en van daaruit nog een uur naar de opstapplaats.

In het water eerst een veiligheidspraatje en daarna al redelijk snel de eerste rapid. In totaal hebben we acht rapids gehad, allemaal van categorie vier of vijf. Verschillende keren stond de boot letterlijk rechtop en twee maal zijn we omgeslagen. De rivier is op de meeste plaatsen redelijk diep, het diepst gemeten punt in een rapid is 40m, en er liggen relatief weinig rotsen in. In vergelijking met andere raftplekken vond ik het dus ondanks de extreme rapids toch relatief veilig. Al met al was het zeker weer een leuke ervaring!

Na het raften hebben we met zijn allen nog wat gegeten om daarna in de truck weer terug te gaan. Weer een ontzettend mooie reis en iedereen was nog helemaal enthousiast van de rafttrip, de sfeer zat er dus goed in. Het laatste stuk hebben we afgelegd in een "bakkie", onder grote belangstelling, gezwaai en geschreeuw van de lokale bevolking.

Eenmaal terug was het helaas te laat voor de village tour. Een gedeelte van de groep van vanochtend stond wel netjes te wachten. We hebben dus maar een afspraak gemaakt voor morgenochtend om half zeven, voor het ontbijt. Ben benieuwd of ze er dan weer staan...

Woensdag, 16 oktober 2013

Vanochtend al op tijd opgestaan voor onze beloofde villagetour. En inderdaad, onze "guide" stond al te wachten. De villagetour was echter ietwat aangepast. We gingen met een kano de rivier op om naar grotten te gaan. De kano was van typisch Afrikaans fabrikaat en bestond uit houten planken en achter ons zat iemand continu te hozen. De peddel bestond uit een houten stokje met een stukje plastic er tegenaan gespijkerd. De grotten zouden vijftien minuten varen zijn. Dit waren echter wel de welbekende Afrikaanse vijftien minuten en een uur later waren we gearriveerd. De grotten zelf stelden niets voor, maar de tocht er naar toe en terug was fantastisch.

Na een tijd begonnen we hem toch te knijpen en vroegen we om terug naar het kamp te gaan. Eenmaal aan land kregen we echter toch ook nog de villagetour. Deze bestond uit een paar hutjes, een moskee en heel veel gewassen. Mooi om te zien. Onze gids was ook overenthousiast en deed ontzettend zijn best, waardoor er geen sprake was van terug naar het kamp te gaan voordat de tour over was.

Uiteindelijk waren we nog net op tijd terug om snel een ontbijt naar binnen te schuiven en vervolgens bepakt en bezakt richting Namwendwa te vertrekken. Hier aangekomen hebben we eerst de tenten opgezet om vervolgens op de fiets richting het dorpje te vertrekken. De fietsen werden van de lokale bevolking geleend en waren dus pure roestwrakken waar je niet te enthousiast mee moest sturen of remmen. Ze waren echter wel veel steviger dan de Nederlandse fietsen. Na een tochtje over allerlei smalle paadjes kwamen we bij een schooltje aan. Hier kregen we eerst allerlei dans en zang, daarna een rondleiding en uiteindelijk het onvermijdelijke potje voetbal wat wij (al dan niet bewust) verloren hebben.

Na de wedstrijd hebben we nog aan de lokale brouwerij een bezoekje gebracht en daarna zijn we in de local pub terecht gekomen. Dit alles onder grote belangstelling van de plaatselijke kinderen. Na wat grappen, grollen en dansjes met de kinderen koste het toch weer heel veel moeite om afscheid te nemen. Het was tijd om terug naar de camping te gaan. Hier nog een diner bij kampvuur en dan weer op tijd het bed in.

Donderdag, 17 oktober 2013

Vanochtend stond na het ontbijt een wandeltocht door de omgeving op het programma. De route van deze tocht is afhankelijk van datgene wat we onderweg tegenkomen. We begonnen bij een plek waar ze gin uit rietsuiker aan het brouwen waren. De rietsuikerstengels werden door een soort wrongel gehaald waardoor het sap in een jerrycan liep. Daarna werd dit sap aan de kook gebracht om het vervolgens te laten gisten.

Na dit alles gezien te hebben liepen we verder tussen de akkers door. Het valt me in dit land op dat ze zich niet richten op een specifiek product. Ze verbouwen veel verschillende gewassen, maar tot nu toe heb ik niets in dergelijk grote hoeveelheden gezien dat ze het kunnen exporteren. Tijdens de wandeling zagen we veel van het dagelijks leven. Op de akkers natuurlijk ook weer veel kinderen die al "Jambo" roepend staan te zwaaien. Soms doen zelfs de volwassenen mee. Erg leuk. Wat opvalt is hier ook weer dat iedereen zo ontzettend vriendelijk is. Tot slot kregen we nog een demonstratie hoe de lokale 'danskleding' maken (of tafelkleed, of fotolijst, of eigenlijk alles wat je maar kunt verzinnen). Dit door de bast van een boom af te halen en hier drie uur lang(!) op te slaan totdat hij vele malen breder en langer is geworden. Dit wordt dan gedroogd in de zon en dan is het klaar voor gebruik.

Na een laatste lokale lunch stappen we weer in de bus richting de volgende bestemming: Sipi Falls. de weg er naartoe is zoals alle wegen, hobbelig. Hij voert ons langs veel moerasgebieden met Papyrus, rietsuikerplantages, maisvelden en aan het eind langs prachtige vergezichten.

Eenmaal aangekomen bij de accommodatie hebben we nog net de tijd om van het uitzicht te genieten en even aan de bovenkant van de waterval, die zich letterlijk op vijf meter van ons huisje bevindt, te gaan kijken. In de verte horen we al gerommel en even later valt het voor de tweede keer deze vakantie met bakken uit de hemel. Het uitzicht is ineens compleet weg, de wind blijft maar aanwakkeren en overal vliegen afgerukte takken van bomen rond. Vijftien minuten later is het weer droog en verraden alleen de plassen op de weg wat er zojuist gebeurd is.

Tijdens de regenbui maar meteen even onder de douche (normaal gesproken met uitzicht, alleen nu door de regen even niet) gesprongen. Voor de eerste keer deze vakantie was het water warm! Aangezien het grootste gedeelte van de groep in een andere lodge slaapt vetrekken we naar daar voor het avondeten. Het eten bestaat uit een simpel rijst met kip, soep vooraf en chocoladecake na. Prima te doen.

Vrijdag, 19 oktober 2013

Vandaag stond er na het ontbijt wederom een wandeling op het programma. We gaan de watervallen van Sipi bezichtigen met een gelegenheid tot douchen. Na het ontbijt worden we opgehaald met het busje om naar de andere lodge te worden gebracht. Hierna moeten we bamboestokken ophalen voor het wandelen, het is nogal modderig in de bush. Na een paar minuten wordt er al van ons verwacht dat we jambo jambo en hello roepen. Tijdens de tocht zien we heel veel gewassen. We hebben zelfs een kameleon gespot, wel na twee minuten zoeken en op aanwijzingen van de gids.... Hierna zien we de eerste waterval. We worden hier behoorlijk nat.

Op naar de volgende waterval, onderweg weer vele kinderen en jambo jambo. Onderweg zien we veel gewassen en mooie vergezichten. De volgende waterval is een van 100m hoog. Hier ook weer veel mooie uitzichten. Na een korte stop gaan we weer verder. Na een afdaling komen we onder de tweede waterval terecht, hier de mogelijkheid tot een douche, het water werkt lekker verkoelend.

Hierna gaan we weer verder naar een mooie lodge voor een drankje. Tijdens dit drankje wordt de gids gebeld door zijn vrouw dat het eten klaar staat, of we even willen doordrinken... Na een korte wandeling komen we bij de gids zijn huis aan. Hier wordt er van ons verwacht dat we met achttien man in een klein lemen hutje in een kringetje gaan eten. Het past net, mits er drie personen buiten blijven staan. Het eten is de welbekende Matoke met pannekoeken, spinazie en bruine bonen, dit keer aangevuld met heerlijke guacamole en een erg lekkere saus gemaakt van pompoenbladeren.

Na het eten gaan we koffie maken, eerst moeten we de schil van de boon scheiden. Dit dien we door hard een stok op de bonen te laten vallen/slaan in een hoge kom. Hierna worden ze geroosterd en worden ze nog eens in de hoge kom vermalen tot de koffie zoals wij het kennen.
Hierna is het tegen vijf uur, het maken van de koffie duurde slechts twee uur... Gaat bij ons toch sneller.

We keren terug naar de lodge, nemen een douche en kunnen nog even buiten zitten. We horen het al rommelen en jawel het begint weer te onweren en regenen. Na een kwartiertje regen is het weer droog. Om half acht gaan we eten, we hebben keus uit beef, kip, rijst en aardappelen. Na het diner besluiten we maar te gaan slapen aangezien we morgen een lange rit voor de boeg hebben. We gaan naar Murchisson Falls en we rijden om zeven uur weg. Het ontbijt hebben we door gegeven en zal om zes uur sharp klaarstaan.

Zaterdag, 20 oktober 2013

Vandaag een lange reisdag voor de boeg dus zijn we er al op tijd bij, om half zes staan we op. Om zes uur zitten we op het ontbijt te wachten, het is bijna klaar, en jawel het staat om half zeven op tafel. Alles snel naar binnen werken want we worden om kwart voor zeven opgehaald met het busje.

Na een korte pitstop (de band loopt leeg) zijn we op weg. We moeten van oost naar west Oeganda, wat ongeveer tien uur rijden zal zijn.
Na de lange rit en de vele mooie groene landschappen komen we in de buurt van onze lodge (opgezette tenten) aan de Nijl. We zien de eerste twee olifanten en horen heel heel veel kikkers aan de waterkant. We hebben een mooi uitzicht en genieten van de stilte en de dierengeluiden.

Zondag, 21 oktober 2013

Ondanks dat we vandaag een relatief rustige dag hebben, toch weer vroeg opgestaan. Er staan twee gamedrives op het programma, eentje in de ochtend en eentje aan het eind van de dag. Om zes uur staat het ontbijt voor ons klaar en om kwart voor zeven zit iedereen gereed om stipt om zeven uur het park in te rijden. Omdat er te weinig rangers beschikbaar zijn zal onze chauffeur Khaleb deze rol op zich nemen, dit heeft hij immers in het verleden al zeven jaar gedaan, oa in dit park.

Tijdens de gamedrive zien we redelijk veel dieren: Ugandan Kob, Oribi's, olifanten, giraffen, buffels, nijlpaarden, babboons, een ander soort aapjes, verschillende soorten vogels, en -zelfs al binnen een uur- drie leeuwen. Zebra's en neushoorns komen hier niet voor; zebra's alleen in dit park niet, neushoorns in heel Oeganda niet. Na de gamedrive reed onze chauffeur nog een extra rondje langs het moeras in de hoop hier een Shoebill Stork te ontdekken. Dit is helaas niet gelukt. De Shoebill is een soort van prehistorische vogel van ongeveer een tot anderhalve meter groot. Vanwege zijn moeizame voortplanting is hij bijna uitgestorven: de voortplanting begint pas vanaf zevenjarige leeftijd, is slechts een keer in de drie jaar mogelijk en hij brengt maar een ei per keer groot. Bovendien legt hij zijn eieren het liefst dicht bij het water waardoor het regelmatig voorkomt dat ze wegspoelen. De vogel is slechts op drie plekken in Oeganda te zien. Ook zitten er kleine aantallen in Sudan, Kenia en Tanzania. Helaas, morgen nog een kans en anders reden om terug te komen, op de verdere reis zullen we hem namelijk niet zien.

Het park is zeker de moeite waard, erg groen. Het nadeel is wel dat het gras behoorlijk hoog is, dus dat maakt het lastig om beesten te spotten. Een extra uitdaging! Verder is het hier echt ontzettend heet, boven de 30 graden. Zo lang je in een rijdend busje met open dak staat is het prima uit te houden, maar als je twee seconden stil staat dan breekt het zweet je uit. Dit is ook de reden dat we na de lunch niet meer doen dan in de schaduw hangen met de gehele groep en daarna een koude douche nemen om even af te koelen voordat we weer op gamedrive gaan.

De middag gamedrive lijkt veel op die in de ochtend. We zien nagenoeg dezelfde beesten. We blijven rijden tot het donker is en moeten dan volle vaart terug om op tijd door de gate te zijn. Eenmaal aangekomen in de lodge kunnen we direct bij het diner aanschuiven en daarna is het alweer bedtijd.

Maandag, 22 oktober 2013

Vandaag gaan we weer Murchisson Park in. Dit keer om een boottocht naar de watervallen te maken. Bij de watervallen kunnen we vervolgens naar boven wandelen waar we dan weer met de busjes opgehaald zullen worden. Het was nog even spannend of de wandeling door zou gaan. De busjes moeten met een veerpont over de Nijl om bij de bovenkant te komen, echter deze veerpont zou vanaf 20 oktober enige tijd uit de running zijn aangezien groot onderhoud plaats moet vinden. In de ochtend bereikt ons echter het bericht dat het onderhoud nog niet begonnen is omdat ze nog op bepaalde onderdelen wachten. Het Afrikaanse tempo heeft ook zo af en toe zijn voordelen!

Tijdens de boottocht zien we natuurlijk nijlpaarden en krokodillen, maar ook vele vogels en verschillende soorten dieren die aan het water komen drinken of afkoelen. Ook hebben we voor het eerst black-and-white colobous aapjes gespot. Schitterend! Wanneer we de watervallen in zicht krijgen, worden we aan wal gezet om van daaruit verder te lopen. De krokodillen liggen hier onder aan de waterval in grote getale te wachten vanwege al het vlees/vis dat mee naar beneden komt. Niets dat met het water meestroomt overleeft het namelijk. Dat beloofd nog wat.

De wandeling stelt vrij weinig voor. Een tochtje van ongeveer 40 minuten over een smal maar goed begaanbaar pad. Hetgeen dat je vervolgens te zien krijgt is onvoorstelbaar. Grote hoeveelheden water worden met een enorme kracht door een relatief smalle kloof geperst. Op bepaalde stukken wordt het water vanwege de kracht die erachter zit zelfs terug omhoog gestuwd. Zeer de moeite waard. Ik ben blij dat ze nog even hebben gewacht met het onderhoud van de veerpont.

Nadat we bovenaan de waterval een lunch hebben genuttigd worden we met de busjes terug naar de lodge gebracht. Het is midden op de dag dus behalve de Tsee Tsee vliegen in ons busje waar we helemaal gek van worden zijn er vrij weinig dieren te zien. De pont blijkt uit een oud ponton met buitenboordmotor te bestaan. Op de Afrikaanse manier passen er acht busjes/vrachtwagentjes op. Wanneer die zijn geladen en de passagiers aan het opstappen zijn, besluit de kapitein dat het wel welletjes is en vertrekt zonder enige waarschuwing, met als gevolg dat een aantal van onze groep moeten springen om er nog op te komen. Uiteindelijk heeft iedereen veilig de overkant bereikt.

Terug bij de accommodatie zitten we met zijn allen af te koelen met een flesje frisdrank wanneer het derde busje aankomt. Hun chauffeur heeft nog een ommetje gemaakt via de swamp, hetzelfde wat wij gisteren hebben gedaan, en dit keer hebben ze wel de Shoebill kunnen spotten. Gelukkig is de chauffeur bereid om nog met een ander groepje een keertje terug te rijden. En inderdaad, de vogel staat nog steeds op zijn plek. Relatief ver van de weg, maar het kan niet missen. Toch nog gespot!

Na dit extra tochtje, direct een koude douche genomen, wat onmiddellijk je lichaamstemperatuur een aantal graden omlaag brengt. Om de Shoebill te zien hebben we immers een half uur in de berm in de volle zon gestaan. De douche helpt echter maar kortstondig. Nu dus het laatste uurtje voordat de zon onder gaat achter de tent in de schaduw wachten op verkoeling.

Dinsdag, 23 oktober 2013

Na een vroeg ontbijt vertrekken we richting Kibale Forest. Omdat de reis te lang is om op een dag te doen is er een tussen overnachting in Hoima. Na een reis van ongeveer vijf uur komen we aan bij het hotel. Het is een mooi hotel en heeft een zwembad. We kiezen een lunch uit en deze zou een uur later klaar moeten zijn, het blijkt twee uur te duren.

Het stadje heeft eigenlijk geen bezienswaardigheden, de Bradt gids beschrijft het met ' unusually rundown and neglected', we besluiten dan ook om lekker in de tuin te liggen en een plons in het zwembad te nemen. Na een lekker rustig middagje en veel gelezen te hebben gaan we lekker eten en vroeg naar bed. Morgen maken we de rest van de trip af richting Kibale Forest voor de chimpansee trekking.

Groetjes uit de bush