Laatste bericht
Door: Nadja
Blijf op de hoogte en volg Nadja
21 Augustus 2007 | Nederland, Amsterdam
Voor de allerlaatste keer: Hallo allemaal
Zoals sommigen van jullie al gemerkt hebben ben ik weer in Nederland. Gisterochtend zijn we na een redelijk rustige vlucht weer op Schiphol aangekomen.
Afgelopen week heb ik nog met pap en mam rondgereisd en hebben we nog heel wat gedaan.
Toen ze me op hebben gehaald zijn we eerst via de Drakensbergen richting Mozambique gereden.
Het was onze bedoeling de rest van de week in Mozambique te blijven, maar dat verliep iets anders.
Toen we eindelijk na heel wat wachten, betalen en vooral veel geduld (zoals je wel vaker nodig hebt in Afrika) de grens over waren wilden we eerst geld gaan pinnen. Wij dus naar de hoofdstad (wat niet veel anders was dan heel veel armoede en oude, vieze, vervallen gebouwen) om daar een ATM te vinden. Daar bleek dat we nergens konden pinnen met onze pas. Uiteindelijk na heel veel verschillende geprobeerd te hebben lukte het toch en hadden we geld.
Ondertussen hadden we ook de politie achter ons aan gekregen omdat we ergens omgedraaid waren waar het kennelijk niet mocht. We moesten een boete van 2000 Mozambiqaanse gevallen betalen (ruim 60 euro). Later werd er gezegd dat we als we er 1000 betaalden mochten gaan. Uiteindelijk heeft pap er 400 gegeven (ongeveer 12 euro) en mochten we door: hoezo corrupt?!
Daarna was het plan om naar een olifantenpark te gaan. We gingen dus op weg en na heel veel rondgevraagd te hebben (een heleboel zandpaadjes maar nergens borden of ook maar iets dat je de weg kan wijzen) kwamen we rond vier uur eindelijk aan. Na betaald te hebben konden we het park in en daar konden we dan ook ergens aan de kust kamperen. Er bestonden geen kaarten van het park dus al ietwat onzeker gingen we op weg. Na een paar kilometer rijden bleek dat we echt dwars door de duinen reden en dat we er nooit door zouden komen met de auto die we hadden. Het was een grote zandbak en de kans om vast te hangen was overduidelijk aanwezig.
Toen zijn we dus weer omgedraaid, terug gereden naar de poort en hebben we daar gevraagd of we onze tentjes mochten opzetten: dat mocht.
De volgende dag zijn we toen maar (door een vergelijkbare zandbak) terug naar de grens met Zuid-Afrika gereden en daar eindigde toen ons Mozambiqaanse avontuur iets sneller dan verwacht.
Ik vond het al bij al wel een mooi land, maar je moet er met een iets betere voorbereiding en een andere auto heengaan.
In Zuid-Afrika zijn we toen nog een dagje richting de kust gegaan. We hebben nog even een korte strandwandeling gemaakt om even uit te waaien. We hadden daar een huisje met buiten een douche en wc en een enorme rare kolibrie die steeds rondjes rond ons huisje bleef vliegen. Dat betekende dus bukken als je buiten kwam, anders liep je het risico dat er iets in je haren hing.
In de dagen daarna zijn we nog naar twee wildparken geweest. Hier hebben we weer veel dieren gezien en dit was dus ook weer ontzettend leuk. Het verveeld nooit dat dieren kijken.
Afgelopen vrijdag sliepen we in een Bed&Breakfast waarvan de vrouw een weeshuisje had opgericht. Toen ze hoorde dat ik vrijwilligerswerk had gedaan kregen we dus ook meteen de vraag of we daar even wilde gaan kijken: tuurlijk willen we dat.
Toen we daar aankwamen was het weer net als drie weken geleden. Alle kinderen komen op je af rennen en willen meteen opgetild worden. Toen dacht ik toch wel weer even terug aan Sizabantu met alle lieve kindjes. Dit was dus heel leuk om eens te zien en even naar toe te zijn geweest.
Dit waren eigenlijk wel weer de avonturen van afgelopen dagen.
Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken voor alle lieve berichtjes die jullie op mijn site hebben achter gelaten. Het was elke keer weer leuk om op internet te kunnen en alle berichtjes te lezen.
Zoals jullie waarschijnlijk wel gemerkt hebben heb ik het heel erg leuk gehad en wilde ik dus eigenlijk ook nog lang niet terug naar Nederland. Vooral alle lieve zwarte kindjes zal ik ontzettend gaan missen, maar nu begint hier een nieuw avontuur.
Heel erg bedankt voor alle reacties en de uitgebreide verhalen en alle foto's kunnen jullie altijd kunnen komen beluisteren/ bekijken...
Heel veel liefs,
Nadja
Zoals sommigen van jullie al gemerkt hebben ben ik weer in Nederland. Gisterochtend zijn we na een redelijk rustige vlucht weer op Schiphol aangekomen.
Afgelopen week heb ik nog met pap en mam rondgereisd en hebben we nog heel wat gedaan.
Toen ze me op hebben gehaald zijn we eerst via de Drakensbergen richting Mozambique gereden.
Het was onze bedoeling de rest van de week in Mozambique te blijven, maar dat verliep iets anders.
Toen we eindelijk na heel wat wachten, betalen en vooral veel geduld (zoals je wel vaker nodig hebt in Afrika) de grens over waren wilden we eerst geld gaan pinnen. Wij dus naar de hoofdstad (wat niet veel anders was dan heel veel armoede en oude, vieze, vervallen gebouwen) om daar een ATM te vinden. Daar bleek dat we nergens konden pinnen met onze pas. Uiteindelijk na heel veel verschillende geprobeerd te hebben lukte het toch en hadden we geld.
Ondertussen hadden we ook de politie achter ons aan gekregen omdat we ergens omgedraaid waren waar het kennelijk niet mocht. We moesten een boete van 2000 Mozambiqaanse gevallen betalen (ruim 60 euro). Later werd er gezegd dat we als we er 1000 betaalden mochten gaan. Uiteindelijk heeft pap er 400 gegeven (ongeveer 12 euro) en mochten we door: hoezo corrupt?!
Daarna was het plan om naar een olifantenpark te gaan. We gingen dus op weg en na heel veel rondgevraagd te hebben (een heleboel zandpaadjes maar nergens borden of ook maar iets dat je de weg kan wijzen) kwamen we rond vier uur eindelijk aan. Na betaald te hebben konden we het park in en daar konden we dan ook ergens aan de kust kamperen. Er bestonden geen kaarten van het park dus al ietwat onzeker gingen we op weg. Na een paar kilometer rijden bleek dat we echt dwars door de duinen reden en dat we er nooit door zouden komen met de auto die we hadden. Het was een grote zandbak en de kans om vast te hangen was overduidelijk aanwezig.
Toen zijn we dus weer omgedraaid, terug gereden naar de poort en hebben we daar gevraagd of we onze tentjes mochten opzetten: dat mocht.
De volgende dag zijn we toen maar (door een vergelijkbare zandbak) terug naar de grens met Zuid-Afrika gereden en daar eindigde toen ons Mozambiqaanse avontuur iets sneller dan verwacht.
Ik vond het al bij al wel een mooi land, maar je moet er met een iets betere voorbereiding en een andere auto heengaan.
In Zuid-Afrika zijn we toen nog een dagje richting de kust gegaan. We hebben nog even een korte strandwandeling gemaakt om even uit te waaien. We hadden daar een huisje met buiten een douche en wc en een enorme rare kolibrie die steeds rondjes rond ons huisje bleef vliegen. Dat betekende dus bukken als je buiten kwam, anders liep je het risico dat er iets in je haren hing.
In de dagen daarna zijn we nog naar twee wildparken geweest. Hier hebben we weer veel dieren gezien en dit was dus ook weer ontzettend leuk. Het verveeld nooit dat dieren kijken.
Afgelopen vrijdag sliepen we in een Bed&Breakfast waarvan de vrouw een weeshuisje had opgericht. Toen ze hoorde dat ik vrijwilligerswerk had gedaan kregen we dus ook meteen de vraag of we daar even wilde gaan kijken: tuurlijk willen we dat.
Toen we daar aankwamen was het weer net als drie weken geleden. Alle kinderen komen op je af rennen en willen meteen opgetild worden. Toen dacht ik toch wel weer even terug aan Sizabantu met alle lieve kindjes. Dit was dus heel leuk om eens te zien en even naar toe te zijn geweest.
Dit waren eigenlijk wel weer de avonturen van afgelopen dagen.
Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken voor alle lieve berichtjes die jullie op mijn site hebben achter gelaten. Het was elke keer weer leuk om op internet te kunnen en alle berichtjes te lezen.
Zoals jullie waarschijnlijk wel gemerkt hebben heb ik het heel erg leuk gehad en wilde ik dus eigenlijk ook nog lang niet terug naar Nederland. Vooral alle lieve zwarte kindjes zal ik ontzettend gaan missen, maar nu begint hier een nieuw avontuur.
Heel erg bedankt voor alle reacties en de uitgebreide verhalen en alle foto's kunnen jullie altijd kunnen komen beluisteren/ bekijken...
Heel veel liefs,
Nadja
-
22 Augustus 2007 - 16:41
Oma-Opa:
Hallo Nadja
Nog even een reactie op het laatste bericht,bedankt hiervoor,we zijn nu weer helemaal bijgepraat.
Rest ons nog om je heel veel succes te wensen bij je nieuwe opleiding in Maastricht. groetjes: Oma en Opa. -
22 Augustus 2007 - 18:00
Opa :
Bedankt voor al je mooie verhalen
en ook voor de foto,s
en nu veel sukses met je studie
Groeten OPA -
31 Augustus 2007 - 17:04
Mam En Pap:
Moppie,
Tijdens je diploma uitreiking kreeg je als persoonlijke opmerking mee dat je dingen oppakt met een zodanige vanzelfsprekendheid dat niets eigenlijk kan mislukken.
Zo hebben wij ook nooit getwijfeld dat jij dit vrijwilligerswerk niet zou volbrengen of niet aan zou kunnen. Echter iets als vanzelfsprekend volbrengen hoeft nog niet te betekenen dat je ook plezier hebt in wat je doet en dat is zeker in dit geval minstens zo belangrijk.
Al heel snel werd ons duidelijk dat jij ook plezier had in deze onderneming, je gaf dit zelf aan, maar je stem bevestigde dit tijdens de telefoontjes evenals de uitdrukking op je gezicht die we op de door jou geplaatste foto's konden zien.
Uit alles bleek dat jij het prima naar je zin had en tijdens het werk op de projecten zelf en met de andere vrijwilligers die ook aanwezig waren. Voor ons betekende dat ook een geruststelling.
Tekenend voor jou vind ik het dan weer wel dat je Sizabantu als je favoriete project uitgekozen hebt, toch een beetje de underdog begrijp ik uit je verhalen. Andere vrijwilligers laten dit vaak links liggen, waardoor ze ook niet kunnen profiteren van allerhande dingen die door vrijwilligers wel voor andere projecten geregeld worden. Jij vindt dan terecht dat dit project ook aandacht verdiend en extraatjes moet krijgen. Petje af, dit geeft wel aan dat je zelf je keuzes maakt en prioriteiten stelt en je daarin niet door anderen laat leiden!
Natuurlijk heb je gezien en geleerd dat er met veel minder luxe ook nog veel plezier beleefd kan worden en dat overdaad zelfs tot meer ontevredenheid kan leiden, maar zeker zo belangrijk is dat je geleerd hebt hoe je een groep "vreemden" binnen korte tijd als "familie/ vrienden" gaat beschouwen.
Nu dit alles achter de rug is staat de volgende uitdaging voor de deur, de universiteit. We gaan ervan uit dat ook dat project met evenveel plezier en succes wordt doorlopen en dat je ook daar weer een hele fijne tijd tegemoet gaat.
Heel veel succes met deze nieuwe spannende periode.
Liefs, Mam en Pap -
12 November 2007 - 10:46
Tineke:
Hey Nadja
Geweldig om te lezen dat je zo'n mooie tijd hebt gehad daar. Jammer dat het maar zo kort was zeker, want nu komt de normale wereld ineens weer zo dichtbij. Studeren enzo. Ik hoop dat het een ervaring is geweest die je nooit zult vergeten en waar je nog lang van zult genieten (en van de mensen die je daar hebt leren kennen).
Heel veel succes en plezier met je opleiding en als je een keer tijd hebt moeten we eens een kopje koffie gaan drinken bij Friends ofzo, want ik ben erg benieuwd naar je verhalen (die niet op de site te lezen waren).
Groetjes van Tineke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
