Mijn leven als echte Peruaan

Hola todos,

Daar zijn we dan weer, dit keer vanuit Cusco...
Sinds de vorige keer dat ik geschreven heb, hebben we weer een aantal dingen meegemaakt.
De dag erna zijn we richting Puno gegaan om vanuit daar een trip te maken op het Titicacameer. In het meer, dat half in Peru en half in Bolivia ligt, liggen een aantal eilanden die we bezocht hebben.
De eerste stop waren eilanden gemaakt van een heel stevig soort riet die op het water dreven. Een heel gek idee is dat dat je alleen op riet loopt; het is ook redelijk veerkrachtig als je er overheen loopt. Op de eilanden kregen we een uitleg over alles en daarna mochten we rondkijken. Alle toeristen werden meteen door de plaatselijke bevolking onderverdeeld en meegenomen naar hun ´huis´. Het was een hutje van drie keer niets, maar... toen we binnenkwamen werd wel meteen de tv aangezet: daar was ze trots op. Na het bekijken van het huisje werden we natuurlijk ook geacht om souveniers te kopen. Na veel aandringen, nadja comprar nadja (mijn naam was kennelijk de enige die ze kon onthouden), hebben we toch maar iets meegenomen.
Toen we afscheid namen om naar het volgende eiland te gaan werd er speciaal voor ons vamos a la playa gezongen (hoezo toeristisch?!?!)
Op het volgende eiland was er een festival aan de gang, die zijn deze dagen verspreid door het hele land omdat het landbouwseizoen weer begint. Op het centrale plein werd gedanst en muziek gemaakt (ook al was het zo vals als iets) en vooral ook veel bier gedronken (het is overal hetzelfde). Daarna kregen we lunch en kregen we nog een lokale dans te zien waarbij iedereen werd uitgepikt om mee te doen (behalve pap en ik omdat er niet genoeg mensen meer waren - wij balen zeg...)

Als laatste gingen we naar een eiland waar we bleven slapen bij een lokale familie. Toen we aankwamen was het tegen de avond dus de gids vertelde ons dat we eerst naar boven konden lopen om de zonsondergang te zien en daarna naar de familie konden gaan. Zo gezegd zo gedaan. Maar helaas, halverwege de berg ging de zon onder: net gemist ;) Aangezien wij samen met een andere Nederlandse familie voorop liepen, hebben de anderen uit de groep dus helemaal niets gezien. Wij zijn wel nog door naar boven gelopen en uiteindelijk was het uitzicht zo de moeite waard dat we de volgende dag nog eens zijn gaan klimmen.
´s avonds, na het avondmaal met de gastheer aan tafel (een heel gesprek in het Spaans: het lukte - ik heb zelfs het Nederlandse belastingsysteem uitgelegd, beginnen op een laag niveau noem je dat!!! :D ), was er nog een feest. Hier werden we helemaal voor opgedoft in het plaatselijke tenue en mochten we rond het kampvuur hupsen (dat is nog behoorlijk vermoeiend op ruim 3800 meter hoogte). We hebben met de hele groep gedanst en ook ben ik nog door een heleboel oude Peruaanse mannen ten dans gevraagd :s Maargoed al met al hebben we wel gelachen.

De volgende dag gingen we weer terug naar het vaste land en de verdere dag hebben we nog met het andere Nederlandse gezin in Puno doorgebracht met Pisco´s drinken en eten.
Net voor het eten werden we voor de zoveel duizendste keer aangesproken door een vrouw die ons truien wilden verkopen. Wij bedankten heel vriendelijk maar ze bleef aandringen, dus pap zei om van haar af te komen 'after dinner'. Ok afgesproken dus. Eerst gingen we een restaurant in met z'n allen, maar dat bleek niet zo gezellig dus kwamen we al snel weer terug buiten. Het vrouwtje kwam snel aanlopen, maar wij zeiden dat we nog niet gegeten hadden. Toen liep ze met ons mee en wees ze een restaurant aan dat volgens haar heel gezellig was en lekker eten had (waarschijnlijk familie???). Maargoed, het zag er goed uit dus wij naar binnen. Toen we ruim twee uur later weer met z'n zevenen naar buiten kwamen was ze nergens meer te zien. Maar... we hadden nog geen twee passen gezet of ze kwam ineens de hoek om stuiven. Nu moesten we iets kopen.... Uiteindelijk hebben pap en een jongen van het andere gezin dus maar allebei een trui gekocht. Verkooptechniek noem je zoiets :P En ik weet zeker dat pap nooit meer zegt 'na het eten' ;)

Na Puno zijn we doorgegaan met de bus richting Cusco met nog een tussenstop. Deze tussenstop was een groot fiasco. We waren samen met (weer een ander) Nederlands gezin dat we al eerder een aantal keren tegen zijn gekomen. In de plaats waar wij eruit moesten werden we ipv bij het busstation gewoon langs de weg ergens tussen hier en nergens letterlijk uit de bus gegooid. Daar stonden we dan met z´n zessen netjes met onze koffertjes langs de weg te staan en bedenken hoe we dat aan zouden pakken. Uiteindelijk maar gevraagd waar het busstation was en daar bepakt en bezakt naartoe gelopen (taxi´s reden er niet behalve een paar riksja´s en die hadden (logisch) geen zin om ons mee te nemen...) Uiteindelijk bij het busstation aangekomen en vanuit daar, na geprobeerd te hebben om kaartjes voor de volgende dag te kopen, wat overigens niet lukte omdat het kennelijk alleen de dag zelf kan, een taxi gepakt richting onze slaapplaats. Deze bleek uiteindelijk halverwege tussen de plek waar we uit de bus waren gemikt en het busstation te liggen: we waren er dus langsgekomen... Zucht :P
Maarja eind goed al goed en uiteindelijk zijn we er gekomen!

Toen we uit de taxi stapten bij het hotel en wilden betalen kwam de vrouw des huizes aanlopen. Ze begon een hele tirade tegen de taxi-chauffeur omdat wij vier soles moesten betalen en de gewone prijs twee soles was. Hij was corrupt en een oplichter van toeristen. Wij hadden vanaf het begin al niet onderhandeld omdat ons die 50 eurocent geen bal uitmaakt en we net zo lief de plaatselijke middenstand sponsoren. Maar nee, het werd ons verboden vier soles te betalen. Na een fikse ruzie is de taxichauffeur uiteindelijk met drie soles 'tevreden' gesteld en boos weggereden.
Hier kwam nog bij dat de bazin diezelfde middag ons 100 soles (25 euro) liet betalen voor een 'excursie' naar de Lamaboerderij even verderop, onder leiding van haar man. Verschil moet er zijn toch..?? :P

Vandaag zijn we, met de public bus omdat voor de gewone bus de kaartjes waarvan ze gisteren zeiden dat we die vandaag pas mochten kopen uitverkocht waren (altijd handig), naar Cusco gereden. Bagage op het dak, even doorduwen en we konden gaan. Het was gelukkig nog niet zo vol als de vorige keer en toen er een paar mensen stonden werd de rest die bij de busstations naast de weg stonden gewoon genegeerd. Ach, hebben wij de ruimte!!
Vandaag dus doorgebracht in Cusco en overmorgen op weg richting Macchu Picchu. We gaan daar in vier dagen naartoe wandelen, dus dat betekend dat we de komende tijd even geen luxe (en dus ook geen internet) hebben.

Tot de volgende keer dus maar weer, als we helemaal afgepeigerd weer in de bewoonde wereld aankomen.... :P
Adíos amigos!!!