Still alive (min of meer dan)

Hallo allemaal,

Eindelijk weer terug van de Inca-trail, na vier dagen lopen en benen die niet ver meer willen gaan.

Afgelopen dagen dus veel gewandeld. De eerste dag was om er even in te komen en viel ontzettend mee: toen hadden we nog goede moed. De tweede dag was ons van tevoren verteld, zou de zwaarste zijn. En dat klopte wel. We moesten een pas over van ongeveer 4200 meter, wat betekende dat we die dag bijna 1500 meter moesten stijgen. Het was wel een hele mooie dag: eerst ging er een stuk door het regenwoud en daarna de pas over. In het regenwoud hadden ze alleen allemaal trappen gelegd die eigenlijk veel te hoge treden hadden voor een normaal persoon. Niet lekker dus. Maar uiteindelijk ging alles goed en was ik als eerste van onze groep bij de camping.Omdat ik redelijk snel liep, liep ik tussen de dragers van de tenten. Die zie je dan probleemloos lopen met 25 kilo op hun rug, zonder buiten adem te raken. Dan voel je je wel ontzettend onsportief hoor (hoezo demotiverend :P ). Maar ze vonden het wel leuk als blanken hun bij konden houden, dus er werd steeds gevraagd hoe het ging. Als je dan vertelde dat het goed ging en eraan toevoegde ´min of meer´ schoten ze allemaal in de lach (ik weet niet of het uitlachen was, of iets anders.... :P ). Zo uiteindelijk dus de tweede dag overleefd.
De derde dag was weer een stuk minder zwaar, alleen had je hier de vermoeide spieren van de tweede dag mee te dragen. Maar nadat je eenmaal weer een beetje in het ritme zat, lukte ook dit allemaal goed. Uiteindelijk hebben we nog een extra rondje gedaan omdat we geen zin hadden om op de rest te wachten op de camping.

Vanochtend kwam dan eindelijk Machupicchu. Om vier uur opgestaan om vervolgens in het donker het laatste stukje de berg op te klimmen. Toen we boven aankwamen was het inmiddels licht, maar lagen er wel nog allemaal wolken in het dal. Daar dus even zitten wachten en uiteindelijk werd dit beloond. Na een goede 45 minuten kwam het standaard plaatje: de wolken trekken langzaam weg, Machupicchu wordt even zichtbaar en na wat foto´s trekt alles weer dicht. Super!!
Daarna verder naar beneden geklommen, een rondleiding gekregen en uiteindelijk aan het eind van de ochtend met de bus naar Aguas Calientes voor de laatste lunch met onze groep. Nu zitten we hier te wachten tot we met de trein terug kunnen naar Cusco, begin van de avond. Daarna een lekkere douche (hebben we wel behoefte aan na vier dagen, en is ook wel nodig denk ik :P ) en eindelijk weer een bed met kussen ipv de harde grond. Hoe heerlijk kunnen de standaard dingen zijn... ;)

Al met al hebben we dus leuke dagen gehad. Het was een supertocht en ik vond het 100% meevallen. Behalve knieën die niet meer zo stevig zijn na het vele dalen, heb ik eigenlijk nergens last van gehad. De groep, vier Amerikanen twee Zweden en wij, was ook gezellig en goed om de maaltijden mee te nuttigen en af en toe onderweg nog eens tegen te komen.

Nadat we morgen eens flink hebben uitgeslapen (wat hier betekend zes/zeven uur wakker :P ), hebben we nog een dag vrij te besteden in Cusco. Daarna is het terug richting Lima en zal ik uiteindelijk alleen achter blijven daar. Ben benieuwd...
Jullie horen wel weer hoe het allemaal gaat.
Liefs en veel groetjes uit Peru!