Ik ben peetmoeder!!!!

Hallo allemaal,

Alweer een tijd niet geschreven. Sinds de vorige keer is er behoorlijk wat gebeurd; teveel om allemaal op te schrijven, dan zit ik hier morgen nog, dus ik zal de belangrijkste / leukste dingen er even uitpikken.

Oktober is inmiddels begonnen dus we zijn begonnen met een heel nieuw lesschema. Dit betekend nieuwe lessen, nieuwe zones, en nieuwe leerlingen. De programma's zijn behoorlijk uitgebreid: we geven nu les in twee nieuwe zones, Zone S en Zone Z maar dan hogerop (het nog armere deel) dan waar we al werkten, en ook zijn we gestart met alfabetiseringscursussen en Engelse les voor volwassenen. Ook hebben we nieuwe leerlingen aangenomen, naast degene die we al hadden natuurlijk. Naast dit alles hebben we alles gerestructureerd en gereorganiseerd zodat we nu efficienter en gestructureerder werken. We hebben bijvoorbeeld afwezigheidskaarten die elke keer afgestempeld worden als de kinderen naar de les komen zodat we kunnen bijhouden wie werkelijk deelneemt in de programma's en wie niet: zo kunnen we uiteindelijk de kinderen die nooit komen wegsturen en alleen doorgaan met de kinderen die echt iets willen leren - dan houdt de rest de klas ook niet op. We hebben dus hard gewerkt, maar het voelt goed om de resultaten te zien nu. Op dit moment bieden we 19 lessen aan en hebben we over de 100 leerlingen. Daarnaast hebben we ook nog steeds onze uitstapjes, projecten en geven we 's avonds privelessen aan enkele kinderen. Ik vind het nog steeds ongelofelijk dat ze deze organisatie pas afgelopen mei opgericht hebben - ze hebben nu al zoveel bereikt! Ze zijn echt nu al een onmisbaar deel van de gemeenschap hier.

Vorige week zaterdag is inderdaad NBC nog gekomen. Ikzelf heb er weinig van meegekregen eigenlijk, maar het schijnt dat ze een programma hebben gemaakt over de watervoorziening in gemeenschappen in de omgeving van Huaycán. Lara is die dag de hele nacht/ochtend (van ongeveer 3 uur 's nachts tot 10 uur 's ochtends) weggeweest. Net toen ik op het punt stond om weg te gaan om nieuwe vrijwilligers op te halen kwam Lara terug met de tv-ploeg. Ze hebben haar hier wel nog geinterviewd over de organisatie en haar leven hier, dus misschien hebben we geluk en zenden ze dat toch nog uit.
Zaterdag was sowieso een dag om gek van te worden (sinds ons nieuwe rooster in werking is gegaan is dat altijd op zaterdag). Omdat Luz die ochtend in het huis moest blijven voor de lessen en verder niemand het openbaar vervoer systeem (of het gebrek daaraan) snapt hier, werd ik gestuurd om twee vrijwilligers (twee jongens die in Lima werken en af en toe een dagje komen helpen) op te halen in een dorp halverwege Lima en hier. Het verkeer op weg richting Lima was ontzettend druk, dus uiteindelijk was ik een half uur te laat terug voor de klas die ik om tien uur samen met Amy les zou geven. Gelukkig was Lara er al dus heeft zij het overgenomen.
Na deze les hebben we lunchpauze en vervolgens om twee uur begin ik weer. Eerst heb ik een uur handenarbeid samen met Kristin (wat altijd uitloopt tot anderhalf uur) en daarna heb ik een half uur de tijd om naar Zone Z te gaan. Daar ontmoet ik dan Lara en Sara, die uit Zone S komen, om Engelse les aan vrouwen te geven. Deze les duurt tot zes uur en uiteindelijk komen we altijd rond zevenen terug thuis. Omdat Sara die les eigenlijk wel alleen af kan, hebben Lara en ik de laatste twee keren volleybal gespeeld met kinderen die we op straat tegenkwamen. Ontzettend leuk, maar niet goed voor mijn zelfbeeld. Volleybal is de nationale sport van Peru en ze zijn zo ontzettend goed: maakt niet uit hoe oud ze zijn, iedereen kan het (en ik iets minder). Maargoed al doende leert men... Hoop ik!

Vorige week zondag hebben Lara en ik een dagje vrij genomen. De broers van Luz hadden een danswedstrijd op hun school en wij waren uitgenodigd. Elke klas had een dans voorbereid die typisch was voor een bepaald gebied in Peru, inclusief klederdracht. Ontzettend leuk om te zien dus. De tweeling deed het ontzettend goed, maar helaas hebben ze niet gewonnen. Na de wedstrijd zijn we met de hele familie, inclusief tante, neefjes, oma en wij als blanken ;), naar Chosica gegaan om daar Picarones te eten. Al met al een gezellige middag gehad.

Afgelopen week is iets rustiger geweest. Naast de standaard lessen is onze les in El Alamo, de bovenste regio van Zone Z, begonnen, maar dat is het enige speciale. Behalve dat we geen sleutel van het lokaal konden vinden en dus buiten op het voetbalveldje les hebben gegeven, ging het perfect. Er waren een stuk of 15 leerlingen, wat super was omdat we alleen maar een keer door de zone zijn gelopen en alle kinderen die we tegenkwamen gevraagd hebben of ze op dinsdagmiddag Engels willen leren. Gelukkig dus!

Woensdag, onze vrije dag, zijn we naar Lima gegaan: naar het museo de la Nacion. Hier was een tentoonstelling over het Lichtend Pad, een terroristische beweging van ongeveer 1980-199... in Peru actief is geweest. Tijdens de regeerperiode van Fujimori (die op dit moment terecht staat voor oorlogsmisdaden, het shcenden van mensenrechten, en vele andere dingen) in de periode 1990-2000 is de leider van de groep opgepakt wat voor het grootste gedeelte het einde betekende voor het Lichtend Pad (hoewel ze in sommige gebieden in Peru nog steeds actief zijn). De tentoonstelling was ontzettend indrukwekkend. Het was een fototentoonstelling en we herkenden allerlei plekken hier in de omgeving - er waren zelfs foto's van Huaycan. Het is ongelofelijk dat deze plek tot 15 jaar geleden een oorlogsgebied was! Zeker als je je realiseert dat iedereen waar we dagelijks mee werken, de volwassenen in ieder geval, dit allemaal met hun eigen ogen gezien hebben. Op een gegeven moment zei Lara: als ik tien jaar eerder geboren was had ik dit nooit kunnen doen omdat ik dan naar een oorlogsgebied zou gaan. Heel vreemd om je dat te bedenken!

Donderdag hebben we voor iets luchtigers gekozen en zijn we naar Chosica geweest. Hier hebben we wat rondgelopen en zijn we uiteindelijk in het park in het gras gaan zitten om ijs te eten en Scrabble te spelen. Lara en ik hebben gewonnen !! :D
Een klein nadeel was dat er kennelijk een heleboel steekbeestjes zaten daar, dus de benen en voeten van Lara en mij zitten helemaal onder de rode bulten. Op de een of andere manier alleen die van ons... Lekker bloed kennelijk :P

En dan nu het verhaal over hoe ik peetmoeder ben geworden: ik ben inderdaad peetmoeder, maar dan wel van een huis... (vraag me niet wat deze taak precies inhoud...!! Peruaanse gewoonte kennelijk).
Vanochtend hebben we een feestje gehad bij Yrma thuis. Eigenlijk was dit gepland voor vanmiddag en was het onmogelijk voor ons om erheen te gaan doordat we les moesten geven, maar vanochtend om acht uur ging de telefoon dat ze zich bedacht had en dat we over een uur verwacht werden (zo makkelijk gaat dat hier...) Iedereen hier dus uit z'n bed geplukt en toen op pad gegaan. Het feest werd gegeven omdat het dak op hun huis af was. Toen wij aankwamen waren ze nog steeds bezig dus we hebben in de bouwput zitten kletsen. Na de lunch was het dak eindelijk klaar en begon onze taak: wij zijn namelijk de peetmoeders van het huis. Dit betekende dat we geacht werden naar boven te klimmen (via een of andere trap die half af was, ondertussen over allerlei balken heen klimmend en andere obstakels ontwijkend). Boven hadden ze een kruis met bloemen en een champagnefles opgehangen. Deze fles moesten wij met een hamer kapot slaan om het huis te dopen en daarna moesten we snoepjes naar beneden gooien waar de hele familie als een dolle achteraan ging. We hadden geen idee wat we aan het doen waren, maargoed het is er weer een voor het lijstje Peruaanse ervaringen! Het belangrijkste is dat we een leuke ochtend hebben gehad...

Vanmiddag hebben we sport gespeeld met een van onze beginnersklassen Engels hier in Zone D - jongens en meiden van tussen de 20 en 25 jaar oud. We hebben baseball, kickball, voetbal en basketbal gespeeld. Wild, maar wel lol gehad met z'n allen.
De hele tijd lachten ze mij en Sara ook nog uit omdat wij ontzettend verbrand zijn vanochtend. Ook hier weer, op de een of andere manier alleen Sara en ik. Ik weet niet waarom, maar op de een of andere manier heb ik prijs met al deze dingen! Ik zie er op dit moment erg charmant uit: mijn benen en voeten vol muggenbulten en mijn t-shirt afdruk precies op mijn armen, nek en borst. Kan niet sexier ;)

Dit waren de meest interessante activiteiten van de afgelopen dagen wel weer. Op dit moment ben ik bezig met het plannen van een uitstapje naar Parque de la Imaginacion (een soort wetenschapsmuseum voor kinderen) met alle kinderen van Zone D en met het plannen van een project om onze school in El Alamo te schilderen, schoon te maken en fatsoenlijk in te richten (als we ooit de sleutel te pakken te krijgen tenminste). Deze twee activiteiten zullen de twee komende zaterdagen plaatsvinden. Genoeg te doen dus!!

Verder zijn we hier in huis ook met een blog begonnen: http://www.choclogrande.blogspot.com/ Het gaat over wat ons hier in het huis bezig houdt: vooral onzin, maar wel grappig om te lezen voor de geinteresseerden.
En dan zal ik zeggen, tot horens maar weer!
Heel veel liefs van mij, xx